Om 7 uur namen we afscheid van onze gastheer Josh, gastvrouw Yendri, haar moeder, Stephen en Fran en vertrokken naar Laguna de Arenal, een reis van bijna 450 km die met een gemiddelde snelheid van niet meer dan 60-70 km per uur en enkele pauzes toch wel 10 uur duurde.

In Dos Brazos keken we nog even of we in de poel voor een huisje de kleine krokodil konden vinden. Gisteren hadden we er al schildpadden zien zwemmen, maar toen was de krokodil onzichtbaar. Nu zochten we in het water, maar hij lag in het gras. Bingo!

We zijn twee keer direct aan de zee gestopt, de eerste keer om even te genieten van de golven en de tweede keer om te lunchen. Verder had Laura nog ontdekt dat er ergens bij een brug krokodillen in de rivier zaten. En ja hoor, het was even zoeken, maar toen vonden we ze toch. Er lagen er een paar op de kant en nog een stel in het water. Ik heb er wel 15 geteld, echt niet normaal. En dat ze daar blijkbaar heel vaak zijn...

Na vijven arriveerden we op de volgende locatie: Lake Arenal Hotel & Brewery, waar we door 2 jolige Amerikanen die het bier al flink aan het proeven waren, ontvangen werden. Ze boden ons ook een proeverij aan. We kregen 8 verschillende bieren in borrelglaasjes met een uitleg: met ingrediënten als mango of ananas en mooie namen als Paradiso en Lava.

Wat ook bijzonder is, is dat ze hier in Costa Rica veel reggae-muziek draaien. Op zich is dat nog niet zo bijzonder, maar wel dat er heel bekende popsongs opnieuw zijn opgenomen in een reggae-remix. Bijvoorbeeld ‘Shape of you’ van Ed Sheeran of ‘I feel it coming’ van The Weekend.

Na het warme weer aan de oostkant aan de Caraibische Oceaan en in het zuidwesten aan de Pacific is het hier meer in het midden van het land een stuk minder warm. Dat scheelt wel 10 graden. Bovendien waait het hier veel meer. Zo veel dat ze zelfs een hele rij windmolens hebben geplaatst bovenop de heuvels.