We hadden nog maar net ons ontbijt besteld of de ober kwam melden dat er aan de overkant van de weg een luiaard in de bomen zat. Wauw, dat was gaaf! Gisteren hadden we er naar lopen zoeken op de sloth trail en nu zat er ‘gewoon’ eentje voor ons hotel. Hij hing op zijn kop en bewoog heel langzaam, soms was hij zichtbaar en dan zat hij weer tussen de bladeren. En dat vlak boven een redelijk drukke weg... Een mooi begin van de dag!

Na het ontbijt en afscheid van de vriendelijke Amerikaanse eigenaar van hotel Mono Azul reden we verder naar Nationaal Park Corcovado. We stopten even bij Playa Uvita, eigenlijk voor het mooie strand, maar door de regen gingen we eerst even bij de overdekte markt kijken. Daar speelde een muzikant en hing een gezellig sfeertje. Laura kocht pure cacaoboontjes die de vrouw van de verkoper bakt in bruine suiker. Van 6 boontjes per dag krijg je goede energie. Vervolgens kocht Laura twee kraampjes verderop een mooie hanger met een groene turkoois aan een zilveren ketting. Jaap had bij de overburen een mooi houtsnijwerk gezien dat heel kleurrijk beschilderd was. Verderop kochten we nog 2 avocado’s en wat bananen.

We reden verder, inmiddels was het flink gaan regenen. De weg op het schiereiland Peninsula del Osa was erg rustig. De natuur was groen in vele schakeringen. Ergens op een kam was een restaurant met zicht naar beide kanten. We stopten voor een warme lunch. De eigenaar was een Tico, die veel in het buitenland had gewerkt, ook in Europa en een paar maanden geleden dit restaurant had gekocht. Hij vond het heerlijk om ‘s ochtend op zijn eigen terras een bakje koffie te drinken en te genieten van apen en vogels. Dat is ook pura vida.

Onze volgende overnachtingsplek is in het National Park Corcovado, een kilometer of 10 van de verharde weg. We waren mooi op tijd en reden eerst nog verder naar Puerto Jimenez waar we wat inkopen deden. Toen reden we terug naar onze B&B in Dos Bazos zoals gezegd over een onverharde weg vol met kuilen en plassen door de vele regen. Laura en ik kregen een suite met een leuk zitje ervoor en Jaap en Ruben hadden een luxe tent geboekt. In ons zitje borrelden we wat en luisterden we naar de geluiden van het oerwoud, veel kikkers en vogels. Om half 7 werd ons diner geserveerd op het dakterras, wauw wat een avontuur!

Daarna kletsten we nog wat met de eigenaresse Yendri en een Amerikaan Brian, die hier een goede bekende is (woonde al 13 jaar op deze plek) en steeds als tolk kon optreden tussen ons en Yendri, die alleen Spaans spreekt. We besloten gelijk morgenvroeg een tour te doen: “half day jungle hike” en onze nieuwe vriend Brian, die botanicus van beroep is, wilde wel meegaan om te tolken.

Daarna zochten Ruben en Jaap hun Cabana (tent) op, soort metalen frame met overal gaas om het ongedierte buiten te houden...maar natuurlijk wel alle geluiden doorlaat. Nou dat hebben we geweten! Wat een enorme kakofonie van geluiden produceren al die nachtdieren samen... echt een krankzinnige jungle-ervaring!!