In alle vroegte, rond het gebruikelijke tijdstip van 6 uur, kwam het kamp tot leven. De dag was weer begonnen en de meeste mensen verruilden hun tent voor de frisse buitenlucht. Wij draaiden ons echter nog lekker een keertje om. En pas om half 8 vertrokken we naar de douchehokken. We maakten ons klaar een rommelden nog wat aan. Rond tienen namen we afscheid van onze vriend bij de receptie, die erop stond om onze contactgegevens te krijgen (hij wilde al jaren emigreren naar NL...) en leverden we, met enige tegenzin, onze dekens weer in.

Op naar Bagani en dus richting Botswana! Eindeloos reden we over de B8, een rechte asfaltweg. Om de zoveel kilometer stak een kudde vee de weg over en langs de weg waren veel kleine nederzettingen. In elke nederzetting woont eenfamilie. Overal liepen en zaten mensen. Het was dichtstbevolkte gebied waar we tot dan toe doorheen waren gereden. Na circa 1 uur stopten we nog even bij een controlepost toen we het district Kavango West in gingen. Daarnaast was een kleine shebeen (bar) waar we instantkoffie bestelden terwijl de meesten klanten (blacks) al aan het bier zaten.

Er kwam er zelfs 1 naar ons toe om een praatje te maken en te zeggen dat wij ook beter bier hadden kunnen bestellen. Rond 14.00 uur bereikten we de stad Rundu, reden even door het centrum, maar besloten al snel om door te gaan naar ons doel van vandaag: Ngepi Camp, pal aan de oever van de Kavango river. Helaas liet ons Garmin systeem ons net op de laatste paar kilometer in de steek, waardoor we ergens in de bush het spoor kwijt waren en ook even vast zaten in het zand.

Na het inschakelen van de 4 wiel aandrijving kwam de auto weer snel los en na even een local te hebben gevraagd naar het Ngepi Camp mochten wij achter hen aan naar de campsite rijden. We kregen campsitenummer 8 toegewezen, maar toen we dit gevonden hadden, stond er al iemand anders. Omdat nummer 7 nog wel vrij was, installeerden wij ons daar maar, want inmiddels waren we wel gewend dat de Namibische campsite administratie zelden klopt...

Echter nu begonnen de problemen, want half uurtje later kwam een Frans stel onze campsite nummer 7 opeisen. Na wat geneuzel en gedoe werd besloten dat er ruimte genoeg was en zij er wel bij konden, zodat wij gelukkig niet opnieuw de daktenten hoefden op te breken. Het was ook al weer donker geworden dus snel prepareerden wij als kookteam een maaltje pasta, dat in no time werd verorberd. Na het eten liepen Ruben en ik nog even naar de receptie om onze activiteivoor de volgende dag vast te leggen: een tocht van 2,5 uur met een mokoro (tradionele kano, gemaakt van een uitgeholde boomstam).

Gedurende de namiddag en de avond hoorden we de geluiden van de nijlpaarden en waterbuffels aan de overkant van de rivier. Gaaf maar ook wel spannend, zeker toen we hoorden dat de hippo's soms door het kamp liepen... Hopelijk krijgen we deze morgen ook te zien tijdens de kanotocht!

Groetjes Laura & Jaap