We werden gewekt door de brulapen, die door de Ticos “howlers” worden genoemd Jaap sprong als eerste uit bed om ze te traceren. Ze zaten een tijdje in een grote boom vlakbij onze voordeur. Jaap ging foto’s maken en zag er een stuk of 5. In dit hotel konden we kiezen uit een continental of een Americano ontbijt, die beide prima smaakten.

Helaas regende het al flink en verdween de overkant van het meer helemaal in de mist. Toen het droog was, gingen we op pad, eerst maar eens kijken bij het Lake Arenal. De weg erlangs was prima, vrij recent geasfalteerd, maar had wel veel bochten. We stopten even in Arenal, om te tanken en om brood te kopen met wat lekkere koeken. We liepen er wat rond en dronken een cappuccino in een koffietentje dat gerund werd door een Amerikaans echtpaar. Van hen hoorden we nog wat tips over deze streek.

We reden verder en stopten kort bij een Zwitsers dorpje dat gebouwd was door een Zwitser met heimwee. Hij had een prachtig Zwitsers huis en een Bauernhof gebouwd met veel houtsnijwerk, een groot hotel met Gasthof en helemaal bovenaan een kerkje met prachtige fresco’s tegen het plafond . Over het terrein liep ook nog een spoortrein. Ach ja, als je geld genoeg hebt...

Verder naar La Fortuna, een stadje aan de andere kant van het meer, waar het een drukte van belang was met veel toeristen. We liepen er wat rond, keken even in de moderne kerk en dronken een ijskoude fruitshake. Nog lekkerder dan een ijsje!

Jaap wilde eigenlijk verder langs het meer rijden, maar dat werd hem afgeraden. De weg die wij gereden hadden was de beste, langs de andere kant van het meer zou de weg veel slechter zijn. Dus dan toch maar dezelfde weg terug. Op de heenweg had Ruben al een groot deel voorin gezeten en nu wilde Laura voorin zitten omdat ze het slingeren achterin zat werd.

Aan een tak boven de weg hing een luiaard nonchalant te slingeren. Het leek wel of hij ervan genoot dat bijna iedereen die langsreed stopte en uitstapte om hem te bewonderen. Wij vonden het in ieder geval leuk om hem even te bekijken.

Op de heenweg hadden we al een Duits restaurant gezien in de buurt van ons hotel en daar hebben we lekker gegeten, een keer geen rijst met bonen. En wat gebabbeld met de Duitse eigenaar die hier 30 jaar geleden was gekomen en op de plek waar een koffieplantage was, zijn restaurant in Duitse stijl had opgebouwd.