Dag 27: Ciao adios

Vanochtend splitsten we op. Ruub was obsessief verliefd geworden op het merk Uzzi en kosten noch moeite werden gespaard om de beste jongen naar hun winkel te helpen. Dus de mannen stonden vroeg op en vertrokken met een taxi richting een Canal Walk, een winkelcentrum iets buiten Kaapstad. De achterblijvers, mam en ik, deden het rustig aan en pakten de laatste spullen weer in de tassen. Daarna liepen we op ons dooie gemakje naar de koffiezaak waar we met de mannen hadden afgesproken.

Ik kocht nog een paar mooie oorbellen en Ruben wist zijn geliefde Uzzi sweater te bemachtigen. Tevreden stapten we in de bus voor nog een laatste rondje door Kaapstad en omstreken. Vandaag was het weer prachtig en zagen we de stad op z'n best. Na een heerlijk rondje stapten we uit bij het Waterfront. Vanaf daar vertrok een korte boottocht door de haven die we ook nog graag wilden meemaken. En zo gezegd, zo gedaan. Heel leuk om dit gebied vanuit een ander perspectief te zien en nog meer te horen over de stad.

Vervolgens aten we alle vier een heerlijke wrap bij de Food Market, verlieten het Waterfront en gingen verder naar de City Bowl. Er was nog zo'n anderhalf uur over van onze vakantie. Papa wilde nog heel graag een souvenir kopen, het liefst een enorme giraffe van hout. Ik wilde het liefst nog een rondje met de bus door het centrum van de stad maken, dat hadden we nog niet gedaan namelijk. Opnieuw splitsten we op. En ruim een uur later gingen we terug naar het hotel, papa met een grote houten giraffe onder zijn arm.

Alle bagage weer in de taxi en op naar de vliegveld. We worpen een laatste blik op de Tafelberg en dat was het eind van Kaapstad. Tijd om huiswaarts te gaan. Jammer genoeg was de man bij de check-inbalie niet helemaal scherp waardoor er iets mis ging met de stickers op onze bagage. Het kostte het personeel van Emirates heel wat tijd om de fout te herstellen en onze bagage naar Amsterdam te sturen...

Daarna dropten we de net aangeschafte giraffe van papa bij een speciale afdeling voor kwetsbare bagage. Nog een laatste keer naar de wc en door naar de douane en paspoortcontrole. Door al het eerdere wachten konden we relatief snel boarden en stapten we met meer dan 800(!) andere mensen in het vliegtuig. Eindbestemming: Dubai International Airport. De vlucht zou zo'n 9 uur duren en ondanks mijn zeer vriendelijke verzoek om een raamplek zaten we in het midden van het vliegtuig...

Om 8 uur 's avonds kregen we eindelijk wat te drinken en te eten aangeboden. De service van Emirates aan boord van dit vliegtuig viel ons helaas enorm tegen. Maar gelukkig hebben ze een uitgebreid entertainment aanbod om je mee te vermaken. Op het vliegveld van Dubai haalden we snel even een snack en konden we vrij vlot weer in het volgende vliegtuig stappen. Deze was nog luxer dan de vorige maar nog belangrijker, het personeel was een stuk aardiger. We werden zelfs nog herkend door een stewardess die ons in Kaapstad gespot had. Hoe toevallig!

Nogmaals 6 uur in de lucht en toen waren we weer op Nederlands grondgebied. Gaar maar in relatief goede staat ondergingen we de gebruikelijke formaliteiten. Onze gloednieuwe giraffe had het er niet zo goed van af gebracht. Zonder uitpakken was al duidelijk dat hij minstens op 1 plek was gebroken. Uiteraard is het grondteam van Emirates nergens verantwoordelijk voor... Een beetje een teleurstellend einde van zo'n mooie vakantie.

Een illusie armer liepen we naar de bushalte, terug naar de auto en toen door naar huis. Even uitrusten op een fatsoenlijke bank na een reis van ongeveer 24 uur!

Groetjes Laura

Dag 26: Just driving around

Vanmorgen liepen we weer naar het Waterfront, dit keer naar het kantoortje van de hop-on hop-off sightseeingbus. We kochten er kaartjes voor 2 dagen. We namen meteen de bus en een paar haltes verder stapten we even uit bij het andere kantoor in Long street voor een prima kop koffie. Daarna namen we de rode tour die ook de Tafelberg op zou gaan naar waar de cabine naar boven gaat.

Met de oortjes luisterden we naar alle informatie over Kaapstad. Het weer was mistig met af en toe regen maar gelukkig konden we boven onder de vaste kap zitten. We hadden prima uitzicht en konden alles goed zien. Na de Tafelberg reed de bus verder langs de kust door allerlei kustplaatjes bij Kaapstad met mooie stranden en wilde golven.

Na de rode tour stapten we over op de blauwe tour. We kwamen langs de botanische tuinen van Kirstenbosch, reden over het schiereiland en aan het eind weer langs de kustplaatsjes. Het was zonniger geworden en we stapten uit in Clifton Bay om een broodje te eten en een stukje langs de zee te lopen. Nog even lekker uitwaaien!

We hadden een tip gekregen voor een restaurant waarvan we alleen de naam wisten „Aubergine”. We startten onze zoektocht en na een aantal keer vragen vonden we het. Het was heel chique en had zelfs een ster. Niet helemaal wat we zochten. We belandden bij de buren, een Indiaas restaurant waar het lang heel rustig was en we hele pittige gerechten kregen. Tja, soms zit het mee en soms…

We wilden eigenlijk met een taxi terug, maar helaas lukte het niet om er een te krijgen. Dus liepen we maar terug. En je gelooft het niet, maar ineens stonden we op het kruispunt waar onze bar van gisteren zat, Alexander. We twijfelden geen moment en gingen nog even naar binnen voor een afzakkertje. Altijd gezellig daar!

Groetjes, Marjolijn

Dag 25: Unexpected surprises

Vandaag waren we uiteraard weer vroeg uit de veren, dit keer omdat we om 9 uur met de boot naar Robben eiland zouden gaan. Helaas was het weer wederom matig. Toch zaten we braaf om kwart over 8 in de taxi richting het Waterfront, benieuwd naar het eiland waar Mandela 18 jaar van z'n leven doorbracht. Aangekomen op locatie zagen we al heel wat volk in en om het gebouw. Ons enthousiasme werd getemperd door slecht nieuws, de ochtendtour zou vandaag niet doorgaan door harde wind op zee...

Wat een teleurstelling, deze kaarten hadden we een half jaar geleden al gekocht! We kregen ons geld terug en liepen een rondje door het museum. Best aardig maar duidelijk niet bedoeld als hoofdattractie. Opeens hadden we tijd over en om een plan te smeden gingen we ergens koffie drinken in de buurt. Daarna bezochten we de Food Market en de Watershed. De Watershed is een grote overdekte hal met allemaal stands waar diverse creatievelingen hun kunst tentoonstellen en verkopen. Je vindt er van alles, van schilderijen tot sieraden en van leren tassen tot gitaren gemaakt van blik. Bijna alle producten worden lokaal geproduceerd. Heel leuk om te zien, echt een aanrader!

Rond 12 uur stonden wij bij het kantoor van CitySightseeing Cape Town om te informeren over de hop on - hop of mogelijkheden. We hoopten hier 24 uur gebruik van te kunnen maken, maar helaas, het systeem in Kaapstad werkt in plaats daarvan met kalenderdagen. Dan beter morgen met de bus.

We liepen terug naar de City Bowl via Long Street en aten onderweg een lekker maaltje bij Tiger's Milk. Met nieuwe energie dwaalden we verder over Long Street en Green Market Square. Voor het eerst in tijden stonden we in een enorme kerk en zaten we een tijdje op een bankje in een mooi stadspark. Achter dit park lag de nationale galerie, deze was echter al gesloten.

Voordat we begonnen aan onze klim omhoog naar het hotel wilden de mannen graag nog wat eten. Na wat gezoek (en nog meer lopen) vonden we een leuk café, Alexander Bar, Café & Theatre in Strand street. Niet alleen was het er erg gezellig, ook werd er heel snel een bord lasagne opgediend én werd onze ijskoffie in een cocktailglas geserveerd. Er heerste een relaxte sfeer en we hebben er een hele tijd gezeten en mensen gekeken. Een verrassend goede afsluiting van een dag die eigenlijk een beetje in de soep was gevallen. Echt een aanrader!

Morgen gaat onze ontdekkingstocht verder en laten we ons vervoeren in de toeristenbus. Wat we dan weer meemaken, lees je morgen!

Groetjes Laura

Dag 24: Next stop: Cape Town

Iets voor vijven liep ik met 2 tassen het buitenterrein van Vondelhof Guesthouse op en zag meteen de lichten van de taxi, die al voor het toegangsgebouw stond. Al snel zaten wij met al onze bagage in het taxibusje en reden we naar Hosea Kutako International Airport. De chauffeur zette ons vlakbij de ingang van de centrale hal af en het leek wel afgesproken werk, daar stond al een kruier klaar om onze tassen op te laden op een karretje, dat hij meteen ongevraagd naar de incheckbalie duwde.

Na ook deze man weer een fooitje te hebben gegeven, was ons Namibische geld echt op.Wij checkten ons in en tot onze verbazing vroeg de medewerker of we een "windowseat" wilden... niet wetende dat we er alle 4 een zouden krijgen.We vulden weer de bekende Immigrationformulieren in en aten nog wat van ons lunchpakket, dat wij hadden meegekregen van het guesthouse. Toen gingen we maar verder door de douane en na een korte wachttijd mochten we naar het vliegtuig lopen, want hier werken ze niet met bussen of laadslurf.

Twee uurtjes later geland op CPT Airport. Helaas was het weer hier heel wat minder dan in Namibië: gewoon fris! Slechts 14 graden en bewolkt. Beetje balen, want wij hadden het plan hier lekker naar het strand te gaan en vooral te relaxen.

Eenmaal buiten regelde ik een illegale taxi (zijn natuurlijk goedkoper dan de officiële), die ons voor 280 Rand naar Signal Hill Lodge bracht. Ik had eerst aan een local gevraagd wat ongeveer de prijs moest zijn naar centrum van Kaapstad. In een heel oud Toyotaatje bracht de beste man ons naar ons adres, nadat we eerst moesten gaan tanken en hem alvast dit bedrag moesten geven als voorschot op het eindbedrag. Deze beste man uit Lesotho had blijkbaar geen cent op zak!?

Het hotel ligt vrij hoog tegen de heuvel Signal Hill in de wijk Bo-Kaap. Vanaf het terras, de ontbijtzaal en de lobby heb je prachtig uitzicht op Cape Town. Na ons gesetteld te hebben op de kamers, liepen we de steile straat af richting de stad, waar wij na wat fotomomentjes neerstreken bij een eetcafé inpandig bij een BMW motorzaak, een bedrijvencombi die hier wel vaker voorkomt. Het eten was prima, Marjolijn en ik aten hier voor het eerst "Butternutsoep", leek wat op pompoensoep.

De rest van de middag slenterden wij lekker door "The Waterfront", een prachtig winkelcentrum in de haven. Hier is ook het Robben Island Museum, waar we morgen moeten zijn omdat hier de boten vertrekken voor de excursie naar Robben eiland.

Het was al donker toen we terugliepen naar het hotel, iets wat ons behoorlijk was afgeraden vanwege criminaliteit... Geen problemen gehad wel een stevige klim omhoog! Het viel wel op hoeveel mensen bedelden en ook op straat sliepen, dus we konden ons de bezorgdheid van de hoteleigenaar wel voorstellen. Alweer een dag om, morgen hopelijk wat beter weer want we vonden het maar koud in vergelijking met Namibië.

Jaap

Dag 23: Chop chop

Op de enige dag dat we echt haast hebben start het ontbijt pas om 8 uur. Zul je altijd zien. Kwart voor 8 hadden we de tenten al afgesloten en even later drentelden we rond in de ontbijtruimte. De medewerkers lieten zich echter nergens door opjagen en rommelden op hun eigen tempo verder. Uiteindelijk werd ons wachten gelukkig beloond met een zeer smakelijk ontbijt.

Nog even een sanitaire stop bij de douchehokken en toen snel door naar het asfalt. In een rechte streep naar de grens, stempelen, auto invoeren en verder over Namibisch grondgebied. Bij de grensovergang schoven we een tijdzone op en dat uur extra gebruikten we om te lunchen. Twee uur later naderden we Windhoek en iets voor drieën stond de auto geparkeerd bij ons laatste guest house.

Ruim op tijd over de finish; om 4 uur werd de auto opgehaald door de verhuur. In de afgelopen 3 weken hebben we bijna 5.000 km op de teller bijgeschreven! Het laatste gedeelte van de tocht, naar het vliegveld, zouden we met een vooraf geregelde taxi doen. Om zeker te weten dat zij ons ook daadwerkelijk op zouden halen om 5 uur 's ochtends, wilden we toch nog even contact zoeken met het taxibedrijf.

Helaas kende de receptioniste het bedrijf niet en waren ze ook online onvindbaar. Door onze vasthoudendheid en het geduld van de receptioniste werd onze transfer laat die middag alsnog bevestigd en konden wij met een gerust hart een hapje gaan eten.

De keuze was gevallen op een restaurant 'Nice' twee straten verderop. Een behoorlijk chique tent en niet direct wat we ervan verwacht hadden. Het bleek een restaurant te zijn voor Namibiërs in opleiding. Mooie menukaart en heel lekker eten. Aanrader! Daarna liepen we terug en gingen snel ons bed in. Morgen vroeg opstaan voor onze vlucht naar Kaapstad!

Groetjes Laura

Dag 22: Hakuna Mutata

Half 8, ja echt uitslapen deze keer, zaten wij aan een stevig ontbijt in het restaurantje van Discovery B&B. René (eigenaar) stond zelf achter de koekenpan en maakte voor ons scrambled eggs en omeletten met spek. Even later kwam het goede bericht, dat we toch de vlucht over de Okavango Delta konden maken! Geweldig! Ook de prijs was beter dan we eerder hadden gehoord, dus we regelden meteen gelijk dat wij om 10.30 uur zouden vliegen met een 6 persoons propellorvliegtuigje.

Rond 9 uur namen wij afscheid van René en Marije en reden wij eerst naar de bank om contant geld te halen, daarna even langs de pomp om de banden weer op spanning te brengen. Toen was het al tijd om ons te melden bij Kavango Air Scenic Flights op de luchthaven van Maun. Na wat formaliteiten, werden wij met een busje naar het vliegtuigje gebracht, waar piloot Ian ons al opwachtte. Instappen maar en binnen notime zaten we in de lucht.

Onwijs wat een ervaring om nu de delta, waar we met de auto doorheen waren gereden van bovenaf te zien! Inmens groot allemaal. Ruben zat naast de piloot en genoot volop van wat we allemaal zagen: olifanten, nijlpaarden, giraffen en een neushoorn. Na de beloofde 50 minuten landden we weer en werd er wel even nagepraat over deze "ones in a liftetime experience"!

Daarna moesten we weer door, want onze volgende verblijfplaats was nog 310 km verder. Nadat wij het drukke Maun achter ons hadden gelaten, drukte ik het gas maar eens lekker in (wat een genot dat asfalt na dagen zand, stenen en kuilen) totdat een agent ons staande hield...Ik zag zijn camera al staan en ook de Botswana policecar.

Fuck, now we're screwed! De agent liet mij een filmpje zien van onze aanstormende auto en de gemeten snelheid was 79 ipv de toegestane 60 km/u. Ik moest mij melden bij de boss van deze controlepost, die mij meedeelde dat dit 408 Pula ging kosten. Omdat wij al op weg naar Namibië waren en weinig Pula's meer hadden zei ik dat we zoveel niet meer hadden. Er bleek wel ruimte voor onderhandeling, dus wij schraapten ons laatste Botswanese geld bij elkaar (200 Pula) en hiermee ging de politieman akkoord. Vervolgens schreef hij 2 A4 bladen vol en 20 minuten later reden we weer.

Onderweg naar Ganzhi zagen we nog 2 struisvogels met kleintjes. Verder nog twee keer moeten stoppen voor roadblocks, waarbij ze in je fridge willen kijken of je geen vlees transporteert, wat hier tussen de districten verboden is. Aangekomen bij Thakadu Safari Camp kregen wij snel twee luxe glamping tenten toegewezen, weer eens wat anders dan een tent op het autodak.

Jaap

Dag 21: Out of the woods

En toen was het afgelopen, om 6 uur rinkelden de wekkers in koor en was onze laatste nacht in de daktenten voorbij. Tijd om hier rouwig om te zijn was er niet, we moesten door. Tijdens het ontbijt zagen we de maan verdwijnen en de zon opkomen. Slaapzakken en kussens uit de tenten en voor de laatste keer de hele boel netjes onder de hoezen binden. Nog even naar het washok om ons op te frissen. Helaas, nergens kwam er water uit de kraan.

Om half 8 startte de motor en volgden we de borden richting South Gate. Uiteraard hobbelden we heel wat af en werden we af en toe vergezeld door olifanten of giraffen. 'The cats' lieten hun gezicht niet maar wij hadden geen tijd meer om te zoeken. Na het passeren van South Gate verruilden we de tracks voor gravel en ging de snelheid omhoog. Al voor de lunch bereikten we onze eindbestemming, Discovery B&B vlakbij Maun. We kregen 2 rondavels (traditioneel rond huisje met rieten dak, zoals de locals ook veel hebben) toegewezen elk met een buitendouche.

Na onze dagen van voedselschaarste lieten we ons maar wat graag een goed restaurantje aanraden door René en Marije, de eigenaren van deze Bed & Breakfast. Even verderop, bij een andere lodge, was inderdaad van alles te krijgen en in een mum van tijd zaten de heren aan de lasagne en de dames aan een burger. Even bijkomen.

Lekker paar uurtjes gechild in de buurt van de WiFi en onze mails weer kunnen checken. Ruben en papa gingen nog even zwemmen, maar het water was zo koud dat ze erg snel de warme douche opzochten. 's Avonds aten we bij een andere lodge in de buurt, we genoten na bij het kampvuur van onze lodges en maakten ons voor het eerst in twee weken klaar voor een nacht in een bed. Morgen is onze laatste dag in Botswana en gaat onze reis verder.

Groetjes Laura

Dag 20: Broken bridge

Vandaag verder door Moremi naar Third Bridge. De weg begon goed en werd ook aangegeven met duidelijke, goed leesbare borden. De eerste detour die we maakten was naar de Hippo Pools. Een mooie plaats waar zelfs een uitkijktoren stond om de flinke plas goed te kunnen overzien. Er waren wel tien hippo's op verschillende plaatsen die af en toe boven water kwamen. Blijft mooi.

Verder, maar helaas sloegen we te snel rechtsaf en kwamen we na een kwartier voor  water te staan. We twijfelden, want de dame op de vorige camping had gezegd dat we zonder dips naar de volgende gate konden rijden. We peilden het water, maar het leek best diep. Dan toch maar terug. En ja hoor, we waren te snel naar rechts gegaan. Onderweg zagen we weer olifanten, giraffen en veel hertjes.

We reden verder naar de gate Xakanaxa en stopten daar voor de lunch. Voor het eerst maakten we een soepje. Lekker om de karige lunch wat smeuïger te maken.  

Verder maar weer. Nu werd de bewegwijzering minder, maar gelukkig loodste onze Garmin met de Tracks for Africa ons keurig naar de volgende verblijfplaats. Zoals de naam van het kamp al aangaf, lag het bij Third Bridge. Die moesten we eerst over voordat we bij de campsite kwamen. De bruggen in dit gebied zijn van dunne boomstammen, een auto breed en klapperen als je erover heen rijdt. Een bijzondere ervaring! En na de brug kwam meteen een plas water, waar we niet omheen konden. Dus gas!

Voor onze laatste nacht in de daktenten hadden we weer een ruime plek. Weer het gebruikelijke riedeltje en daarna de slaapzak in. Morgen verder!

Groet, Marjolijn